ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ
ΝΑ ΤΣΑΚΙΣΟΥΜΕ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΟΥ ΓΕΝΝΑ ΤΟ ΣΕΞΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΙΣ ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ
ΔΙΑΔΗΛΩΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ 8/8/19 στις 7μμ στην ΠΛΑΤΕΙΑ ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΑΓΟΡΑΣ
Το περιστατικό του βιασμού και της γυναικοκτονίας της Σούζαν Ίτον δεν είναι ένα και τυχαίο, μεμονωμένο γεγονός. Καθημερινά βλέπουν το φως της δημοσιότητας ανάλογα περιστατικά σεξιστικής βίας, γυναικοκτονιών και παρενοχλήσεων στους χώρους εργασίας, μέσα στην οικογένεια και αλλού ενώ πολλά περισσότερα είναι αυτά που λόγω φόβου δεν γίνονται γνωστά. Σε αυτό το σημείο πρέπει με σαφήνεια να τονιστεί ότι ο βιασμός αλλά και κάθε λογής έμφυλη και σεξουαλική βία δεν είναι ξεκομμένη από το κοινωνικό-πολιτικό πλαίσιο στο οποίο συμβαίνουν. Στις ταξικές κοινωνίες οι λογικές εκμετάλλευσης, εδραιώνονται στην κοινωνία και η κυρίαρχη τάξη δομεί την εξουσία της πάνω σ’ αυτές. Έτσι, οι γυναίκες θεωρούνται κατώτερες των ανδρών, πειθήνιες εντολοδόχοι του ανδρικού φύλου, προορισμένες κυρίαρχα για τεκνοποίηση και για ανατροφή των τέκνων. Aν θέλουμε να συμβάλλουμε πραγματικά στην πρόληψη και την εξάλειψη αυτών των προβλημάτων πρέπει να ανατρέψουμε το σύστημα που τα αναπαράγει: το καπιταλιστικό σύστημα, που, ειδικά σε περιόδους κρίσης όπως η σημερινή, μαζί με την κερδοφορία του επιδιώκει και τη διαιώνιση της εξουσίας του.
Τα τελευταία χρόνια το γυναικείο κίνημα διεθνώς έχει βγει στους δρόμους κάνοντας έντονη την παρουσία του ενάντια στην σεξιστική βία και γενικότερα ενάντια στην καταπίεση της γυναίκας. Στη Λατινική Αμερική ενάντια στις γυναικοκτονίες και στη σεξιστική βία, στην Πολωνία, στην Ιρλανδία, στην Ιταλία και στην Τουρκία για το δικαίωμα στην έκτρωση και στο δικαίωμα των γυναικών να αποφασίζουνν για το σώμα τους, στις ΗΠΑ απέναντι στην κυβέρνηση Τραμπ και τις πολιτικές περικοπών στα προγράμματα υγείας καθώς και την σεξιστική, μισογυνική ρητορική του νέας κυβέρνησης. Στην Ελλάδα ανθίζουν ξανά οι φεμινιστικές και λοατκια+ ομάδες, οι ομάδες γυναικών των οργανώσεων της αριστεράς. Η πορεία της 8ης Μάρτη και αυτή της 25ης Νοεμβρίου για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών ήταν για πρώτη φορά τόσο μαζικές.
Στις κινητοποιήσεις αυτές συναντήθηκαν οι γυναίκες που έδωσαν εργατικούς αγώνες, όπως οι καθαρίστριες στα λεωφορεία, με τις νέες γυναίκες που βιώνουν το διπλό βάρος της καταπίεσης και εκμετάλλευσης, την καπιταλιστική κρίση και την σεξιστική βία καθημερινά στο πετσί τους, για να διαμαρτυρηθούν και να αντισταθούν στις επιθέσεις που δέχονται τόσο από τις κυβερνήσεις, όσο και από τον καθημερινό σεξισμό στη δουλειά, στον δρόμο, σε κάθε τομέα της δημόσιας και ιδιωτικής ζωής. Ο καπιταλισμός στην προσπάθεια να υπερβεί την κρίση χρησιμοποιεί κάθε πρόσφορο μέσο. Η γυναίκα της εργατικής τάξης είναι εκείνη που ξανά, διεθνώς, θα μπει πρώτη στην ανεργία, θα δει πρώτη το μεροκάματό της να κόβεται, την περίθαλψη και την φροντίδα να βαρύνει τις δικές της πλάτες ως συνέπεια των περικοπών των δημόσιων κοινωνικών δομών. Την ίδια στιγμή είναι εκείνη που μπορεί να απειληθεί με απόλυση λόγω εγκυμοσύνης, λόγω συνδικαλιστικής δράσης γιατί “τι τα θέλετε τώρα αυτα; ασχοληθείτε με την κουζίνα και τα παιδιά σας” κλπ. Είναι αυτή που μπορεί να απορριφθεί από μια δουλειά με βάση την εμφάνισή της ή το αν θα ενδώσει στο πέσιμο του αφεντικού. Την ίδια στιγμή παρατηρούμε σε πολλές χώρες συντονισμένες επιθέσεις των κυβερνήσεων και της εκκλησίας στο δικαίωμά μας στην έκτρωση. Είτε μέσω επιβολής νόμων απαγόρευσής τους είτε μέσα από τη διάλυση της δημόσιας Υγείας.
Σε αυτό το φόντο, η εκδήλωση φαινομένων σεξιστικής βίας δεν αφήνει αλώβητη κανέναν, καμία και κανέν@. Ακριβώς επειδή πρόκειται για μια σκληρή συστημική επιλογή και οι ιδέες της σεξιστικής διάσπασης διαπερνούν με διαφοροποιήσεις όλες τις ταξικές κοινωνίες, η μάχη ενάντια σε αυτές μας αφορούν όλες και όλους. Η διαφορά που παρατηρείται ευτυχώς τα τελευταία χρόνια είναι πως περισσότερες γυναίκες έχουν την αυτοπεποίθηση να καταγγείλλουν γεγονότα σεξιστικών επιθέσεων και ένα μεγαλύτερο κομμάτι της αριστεράς αντιμετωπίζει με σοβαρότητα τόσο τις καταγγελίες όσο και τη συζήτηση για τις ρίζες της καταπίεσης και της αντιμετώπισής της. Για εμάς είναι καθαρό πως καμία δεν πρέπει να μένει μόνη απέναντι σε τέτοιες επιθέσεις και πως η επαναστατική αριστερά πρέπει να βρίσκεται στην πρώτη γραμμή ενάντια στην υποτίμηση ή και συγκάλυψη τέτοιων γεγονότων.
Η πάλη για την κοινωνική απελευθέρωση δεν διαχωρίζεται σε «πρωτεύουσες και δευτερεύουσες αντιθέσεις». Για μας είναι κοινός τόπος ότι ο φεμινιστικός αγώνας ενάντια στην γυναικεία καταπίεση και τον σεξισμό, συνδέεται με τον αντικαπιταλιστικό αγώνα. Η απελευθέρωση όλων των καταπιεσμένων από το σύστημα που γεννά κάθε είδους εκμετάλλευση και καταπίεση δε νοείται χωρίς τη γυναικεία απελευθέρωση κι αυτό δεν θα τεθεί γενικά σε κάποια μελλοντική συνθήκη ούτε θα επιλυθεί αυτόματα. Αφορά το εδώ και το τώρα των αγώνων μας. Γι’ αυτό το λόγο δεν υποτιμούμε τέτοια περιστατικά. Αγωνιζόμαστε συλλογικά ώστε στο αντικαπιταλιστικό μέτωπο που συμμετέχουμε, αλλά και στα κινήματα που παρεμβαίνουμε με συντρόφισσες και συντρόφους από άλλες οργανώσεις, να αποτρέπεται ο σεξιστικός λόγος, η αναπαραγωγή σεξιστικών συμπεριφορών κ.ο.κ. και φυσικά να αποκλείεται κάθε άσκηση έμφυλης βίας.
Αλλά αγωνιζόμαστε και με τη δική μας οργάνωση ως γυναίκες, γιατί αυτό αποτελεί πραγματική ανάγκη και δικαίωμα κάθε κομματιού που υφίσταται καταπίεση και διακρίσεις, για να τις αντιμετωπίσει και να τις παλέψει συλλογικά. Γι’ αυτό συμμετείχαμε στην απεργιακή κινητοποίηση στις 8 Μάρτη κι ανοίγοντας προεκλογικά τα ζητήματα του φύλου και της έλλειψης κοινωνικού μισθού και γι’ αυτά ακριβώς καλούμε σε συμμετοχή και στην αντισεξιστική διαδήλωση την Πέμπτη 8/8 και στις 7μμ στην Πλατεία Δημοτικής Αγοράς.
Ομάδα Γυναικών & LOATQI+ της δημοτικής κίνησης «Ανταρσία στα Χανιά – Αντικαπιταλιστική Αριστερή Κίνηση για την Ανατροπή»
