ΓΙΑ ΤΑ ΤΡΑΠΕΖΟΚΑΘΙΣΜΑΤΑ ΣΤΗ ΝΕΑ ΧΩΡΑ

Ένα τμήμα των επιχειρηματιών που δραστηριοποιούνται στη Νέα Χώρα διεκδικούν την κατάληψη των πεζοδρομίων με τραπεζοκαθίσματα. Πέρα από την πλήρη, αποκλειστική και de facto κατοχή της παραλίας από τους ίδιους, που έχει φτάσει σε σημείο να τοποθετούν τραπέζια και καρέκλες στην αμμουδιά, διεκδικούν  ακόμη και το κλείσιμο του δρόμου για λογαριασμό τους. Διεκδικούν να μετατρέψουν την περιοχή σε ζώνη αποκλειστικής εκμετάλλευσης και επιχειρηματικής δραστηριότητας λίγων επιχειρηματιών. 

Η κατάσταση όμως στη Νέα Χώρα, όπως τη βιώσαμε και με ιδιαίτερα χαρακτηριστικό τρόπο πέρσι, έχει γίνει  αφόρητη. Οι κάτοικοι και οι παραθεριστές νιώθουν συνέχεια ότι εκδιώκονται. Οι ελεύθεροι χώροι συνεχώς μειώνονται και σε αυτή την περιοχή.  Για να κάνει κανείς μπάνιο πρέπει να πληρώσει πολλά χρήματα για ομπρέλες και ξαπλώστρες που έχουν καταλάβει το μεγαλύτερο μέρος της παραλίας, ενώ η μόλυνση  παραλίας  και θάλασσας έχει χτυπήσει κόκκινο.

 Υπεύθυνες για αυτή την κατάσταση είναι τόσο οι προηγούμενες δημοτικές αρχές όσο και η νυν. Όλα τα προηγούμενα χρόνια διατήρησαν στην περιοχή ένα καθεστώς συνδιαλλαγής και ανομίας δοκιμάζοντας διάφορες λύσεις με μοναδικό κριτήριο την εξυπηρέτηση των κερδών των καταστηματαρχών. Κατέφυγαν ακόμη και σε λύσεις που αντιβαίνουν στους νόμους που οι ίδιοι επικαλούνται, όπως της παραχώρησης του οδοστρώματος και του κλεισίματος του δρόμου με ζαρντινιέρες,. Άλλοτε έκλειναν το δρόμο με αλυσίδες μετατρέποντάς τον σε οικόπεδο των καταστημάτων είτε παραχωρούσαν πεζοδρόμια κλείνοντας τελείως το χώρο και την πρόσβαση των πολιτών. Οι «λύσεις» των δημοτικών αρχών και οι διεκδικήσεις των καταστηματαρχών οδήγησαν σε ορισμένες περιπτώσεις και σε ατυχήματα.

Υπεύθυνες όμως είναι και για την αφόρητη κατάσταση που έχει δημιουργηθεί σε ολόκληρη την πόλη και η οποία φτάνει σε στιγμές παροξυσμού κατά την τουριστική περίοδο. Πολιτικοί, δημοτικοί και υπηρεσιακοί παράγοντες φρόντισαν να προσαρμόσουν τις δομές της πόλης αποκλειστικά στις ανάγκες του κεφαλαίου της τουριστικής βιομηχανίας και σε κάθε λογής επιχειρηματικά συμφέροντα. Έδωσαν εκατομμύρια σε αναπλάσεις, την ίδια στιγμή που σχολεία, παιδικοί σταθμοί, δομές υγείας, πρόνοια ρήμαζαν και εξακολουθούν να ρημάζουν. Κατάφεραν να στηθεί στις πλάτες της συντριπτικής πλειοψηφίας των εργαζομένων αυτής της πόλης μια απίστευτη κερδοσκοπική φούσκα στα ακίνητα που φτάνει το τετραγωνικό να πωλείται έως και πάνω από 5000€.

Η παρούσα δημοτική αρχή δέσμια παρόμοιων ή και των ίδιων συμφερόντων και παραγόντων δεν θέλει και δεν μπορεί να δώσει την οποιαδήποτε λύση. Παρά τις κάποιες δηλωμένες καλές προθέσεις, σέρνονται από αναβολή σε αναβολή κρύβοντας το κεφάλι στην άμμο προσποιούμενη ότι τα προβλήματα δεν υπάρχουν. Χωρίς να έχουν το παραμικρό σχέδιο προσπερνούν, όπως και στο παρελθόν, κάθε δεσμευτική νομοθεσία ενισχύοντας το μόνιμο δίχτυ προστασίας που υπάρχει σε κάθε αυθαιρεσία. Κάθε είδους τέχνασμα επιστρατεύεται από ορισμένους ( βιομηχανία κατ’ εξαίρεση αδειοδοτήσεων, καταγγελίες για επιλεκτικές επιβολές προστίμων, αλλαγή αποφάσεων, αποχή από συνεδριάσεις όπως είδαμε πρόσφατα για την περίπτωση της Νέας Χώρας κλπ) έτσι ώστε να εξασφαλίζονται αποφάσεις ευνοϊκές για τα κέρδη ορισμένων επιχειρηματιών. Και όλα αυτά ανεξάρτητα από το αν οι μισοί σχεδόν από αυτούς δεν πληρώνουν τίποτα στο Δήμο. Φυσικά  σε όλα αυτά δεν συμπεριλαμβάνεται η μερίδα των φτωχών επαγγελματιών που προσπαθούν να επιβιώσουν διατηρώντας ένα μικρό μαγαζί.

Το διαχρονικό πρόσχημα που χρησιμοποιείται από κάθε είδους νεοφιλελεύθερο άρχοντα της πόλης είναι ότι έτσι εξασφαλίζονται θέσεις εργασίας. Ας κοιτάξουν πρώτα οι αγαπητοί δημοτικοί μας άρχοντες να εξασφαλίζουν τις δομές του Δήμου,  που δεν μπορούν να επιτελέσουν το παραμικρό έργο, λόγω έλλειψης προσωπικού και ας αφήσουν τις σχέσεις πατρωνίας κατά μέρος.

 Θα το υπενθυμίσουμε για μια ακόμη φορά: η τουριστική φούσκα που έχει στηθεί, είχε και έχει ως βασική προϋπόθεση την πλήρη καταπάτηση των εργασιακών δικαιωμάτων. Στα Χανιά η εκμετάλλευση των εργαζομένων οργιάζει. Διαλυμένες συλλογικές συμβάσεις, συμβάσεις μαθητείας, ανασφάλιστοι εργαζόμενοι, εξευτελιστικοί μισθοί πείνας, εκβιασμοί, παρακράτηση τιπς, δωρεάν εργασία με τη μορφή του δοκιμαστικού εργαζόμενου, απαίτηση οι εργαζόμενοι στα ντελίβερι να δουλεύουν με τα δικά τους μηχανάκια, πάνε πακέτο με το διαρκές κυνήγι των μικροπωλητών και των Ρομά που κάνουν μεροκάματα αγωνίας.

Οι πολιτικές των μνημονίων, που συνεχίζονται από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, έστρωσαν και εξακολουθούν να στρώνουν το έδαφος για όλα αυτά.

Τασσόμαστε με κάθε διεκδίκηση των εργαζομένων αυτής της πόλης και κάθε ομάδας πολιτών που διεκδικεί να μπει τέλος σε αυτή την κατάσταση. Τασσόμαστε με τους κατοίκους της Νέας Χώρας και τις συλλογικότητές τους.  Ο Δήμος δεν μπορεί να αποτελεί ατζέντη της κάθε λογής επιχειρηματικής δραστηριότητας, ούτε να μετατρέπει την πόλη σε ατραξιόν υψώνοντας την κάθε σημαία – ταμπελίτσα του καθενός, όπως πρόσφατα με αυτή του trip advisor σε ολόκληρη την πόλη. Πρωταρχικό του καθήκον είναι να προστατέψει τα δικαιώματα των εργαζόμενων δημοτών.

Για όλους αυτούς τους λόγους, είμαστε αντίθετοι με την παραχώρηση των πεζοδρομίων και του δρόμου στην παραλία της Νέας Χώρας για την τοποθέτηση τραπεζοκαθισμάτων. Δρόμος και πεζοδρόμια πρέπει να παραμείνουν ανοιχτά. Είμαστε ιδιαίτερα σκεπτικοί με μελέτες «ανάπλασης» οι οποίες καταλήγουν στο να παραδώσουν την περιοχή στην «επιχειρηματικότητα» εις βάρος των δικαιωμάτων της εργαζόμενης πλειοψηφίας.

Χανιά 25/7/2016

ΤΑ ΕΡΓΑΤΙΚΑ «ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ» 

ΕΙΝΑΙ ΔΟΛΟΦΟΝΙΕΣ ΣΤΟ ΒΩΜΟ ΤΟΥ ΚΕΡΔΟΥΣ

Ο θάνατος του 25χρονου Πακιστανού εργάτη που καταπλακώθηκε από το μηχάνημα που χειριζόταν, στο ΒΙΟΠΑ, είναι αποτέλεσμα των άθλιων συνθηκών εργασίας, κάτω από τις οποίες εργάζονται χιλιάδες εργαζόμενοι στα Χανιά, στο Νομό αλλά και ολόκληρη τη χώρα.  Δεν είναι τυχαίο ότι ο 25χρονος Πακιστανός εργάτης, σύμφωνα με καταγγελίες, δεν είχε καν άδεια χειρισμού για το μηχάνημα που χειριζόταν.

Ταυτόχρονα ο θάνατός του υπογραμμίζει για μια ακόμη φορά το καθεστώς άγριας εκμετάλλευσης και τρόμου κάτω από τις οποίες εργάζονται εκατοντάδες χιλιάδες μετανάστες εργάτες σε πάρα πολλές μικρές και μεγάλες «Μανωλάδες» σε ολόκληρη τη χώρα. Είναι αποτέλεσμα της έλλειψης οποιασδήποτε πολιτικής νομιμοποίησης, απόδοσης ασύλου και χαρτιών για πάνω από δέκα χρόνια στην Ελλάδα. Είναι αποτέλεσμα της εγκατάλειψης και αυτού του αιτήματος από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ.

Το «ατύχημα» στο ΒΙΟΠΑ δεν είναι το μόνο. Είναι το τελευταίο από μια σειρά εργατικά «ατυχήματα» που συμβαίνουν με ολοένα μεγαλύτερη συχνότητα στα Χανιά, τόσο στον ιδιωτικό όσο και στο Δημόσιο τομέα.

Στα τέλη του περασμένου Ιούνη 60χρονος οικοδόμος βρίσκει το θάνατο πέφτοντας από σκαλωσιά. Στις αρχές του περασμένου Ιούνη τραυματίζεται βαριά εργάτης του Δήμου, πέφτοντας από κουβούκλιο ανυψωτικού μηχανήματος, κατά τη διάρκεια εργασιών ηλεκτροφωτισμού του Δήμου. Τον περασμένο Δεκέμβρη νεαρός Πακιστανός εργάτης καταλήγει στην εντατική έπειτα από πτώση στις εργασίες επέκτασης του αεροδρομίου. Και ο κατάλογος δεν έχει τέλος!!

Δεν πρόκειται για «ατυχήματα», αλλά για δολοφονίες στο βωμό του κέρδους του κεφαλαίου. Είναι αποτελέσματα του πολέμου που έχουν κηρύξει ενάντια στα εργατικά δικαιώματα μνημονιακές κυβερνήσεις ΕΕ και ΔΝΤ.  Η εργοδοσία είτε μεγάλη είτε μικρή, είτε πρόκειται για τις αρχές της πόλης, είτε για κάποιο «αξιότιμο» επιχειρηματία θεωρούν τα αναγκαία μέτρα προστασίας ως περιττό κόστος, που μειώνει τα περιθώρια κέρδους. Σε καμία από τις περιπτώσεις των «ατυχημάτων» δεν υπήρχε το παραμικρό μέτρο προστασίας.

Οι εργαζόμενοι προσλαμβάνονται για να δουλέψουν για ένα κομμάτι ψωμί, ανασφάλιστοι, αντιμετωπίζοντας διαρκείς εκβιασμούς του στυλ «αν σου αρέσει, αλλιώς φύγε» όταν διεκδικήσουν το παραμικρό. Δεν μπορούν να απευθυνθούν σε κανένα ελεγκτικό μηχανισμό γιατί είτε αυτοί δεν υπάρχουν, είτε γιατί είναι υποστελεχωμένοι λόγω των μνημονιακών περιορισμών. Η αστυνομία το πιο πιθανό είναι να δικαιολογήσει την εργοδοσία, ενώ αν είσαι μετανάστης με μαθηματική ακρίβεια θα σε συλλάβουν για έλλειψη χαρτιών.

Οι πολιτικοί και δημοτικοί άρχοντες πέρα από την έκφραση της λύπης και της «ευαισθησίας» τους, ποτέ δεν νοιάζονται να αντιμετωπίσουν τις αιτίες των «ατυχημάτων». Αυτό αντιμετωπίσαμε και όταν ως «Ανταρσία στα Χανιά» ρωτήσαμε στο Δημοτικό Συμβούλιο για τις αιτίες που οδήγησαν στην πτώση τον εργαζόμενο στο Δήμο. Αντίθετα οι πολιτικές που εφαρμόζουν τις περικοπές και τις ιδιωτικοποιήσεις, καθώς  και οι παραχωρήσεις εργασιών του Δήμου σε εργολάβους  οξύνουν αυτές τις καταστάσεις.

Μόνο ο κοινός αγώνας ντόπιων και μεταναστών εργαζομένων για την ανατροπή των μνημονίων, για την επαναφορά και τη θέσπιση της εργατικής νομοθεσίας, για εξασφάλιση των εργατικών δικαιωμάτων, για νομιμοποίηση των μεταναστών, για πραγματικά μέτρα προστασίας σε κάθε χώρο δουλειάς, για στελέχωση των ελεγκτικών μηχανισμών, για αυξήσεις στα μεροκάματα, για μαζικές προσλήψεις προσωπικού, για λιγότερες ώρες δουλειάς θα μπορέσει να βάλει τέρμα στις δολοφονίες – «ατυχήματα» εργατών.

Χανιά 12/7/2016